Sonraki Dönem ve Yeni İlmî Kelâm: (Müteahhirun)

Bu dönem İmam Gazâlî ile başlamıştır. Bu dönemin kelâmcılarından bazıları şunlardır; Ebü’l-Muin en-Nesefi, Necmeddin Ömer en-Nesefi, Sirâceddin el-Üşi, Şehristâni, Nureddin es-Sâbûni, Şemseddin es-Semerkandi, Fahreddin er-Razi, Seyfuddin el-Amidi, Kadi Beyzâvi, Adudud-din el-ici, Ebu’l-Berekat en-Nesefi, Teftâzâni, Cürcâni, İbnü’l-Hümâm, Celâleddin ed Devvânî. Gazâlî, ilk önce klasik mantığı İslâm ilimleri arasına almış ve mantık kurallarına aykırı düşen in’ikâsü’l-edilleyi reddederek akaidle uyuşmayan felsefi görüşleri eleştirmek amacıyla buna ağırlık vermiştir. Ayrıca tasavvufla kelâmı uzlaştırmaya çaba göstermiştir. Gazâlî’nin (kuddise sirruh) kelâm ilminde başlattığı bu yenilikler kendisinden sonra gelenler tarafından benimsenmiş ve daha ileri boyutlara sürüklemiştir.