Ruhun Mahiyetinden Bahsetmenin Hükmü Nedir?

Âyet-i kerîmede şöyle buyurulmuştur: وَيَسْـَٔلُونَكَ عَنِ الرُّوحِؕ قُلِ الرُّوحُ مِنْ اَمْرِ رَبّٖي “Sana ruh hakkında soru sorarlar. De ki: “Ruh rabbimin emrindendir.”225Âyet-i kerîmede açık bir şekilde söylendiği için âyetten fazla konuşmanın mekruh olduğu denmiştir. Cüneyd-i Bağdâdî Hazretleri (kuddise sirruh) şöyle demiştir: “Ruh sadece Allah-u Teâlâ’nın bildiği bir şeydir. Yarattıklarından kimse ruhu bilemez.” Ancak ehl-i sünnet olan bazı kişilerin ruhun mahiyetinden bahsettiği de görülmüştür. Onlar: وَيَسْـَٔلُونَكَ عَنِ الرُّوحِؕ قُلِ الرُّوحُ مِنْ اَمْرِ رَبّٖي “Sana ruh hakkında soru sorarlar. De ki: “Ruh rabbimin emrindendir.”226 âyetini şöyle tefsir ederler; “Yahudilerin kitaplarında ruhtan bahsetmemenin peygamberlik alameti olduğu denmiştir. Allah-u Teâlâ ona böyle demesini emretmiştir ki onlara göre peygamberimizin nübüvveti sabit olsun”. Ruhun mahiyetini açıklayanlardan bir cemaat mâliki mezhebine mensup olmuş kimselerdir. Onlara göre ruh “insan sureti gibi bir surete ve şekle sahiptir”. Onlardan imam Mâlik (rahimehullah)’a nisbet edilen bir görüşe göre “iki el, iki ayak, iki göz, bir baş aynı insan sureti gibi bedenden akıp giden bir cisim” diyenler de vardır. İmam Nevevî (rahimehullah) bu hususta söylenilenlerin en doğrusunun İmam Cüveynî (rahimehullah)’ın dediği olduğunu demiştir. Ona göre ruh “cesede bağlı bir latif ve şeffaf bir cisimdir. Suyun yeşil ağaca karışması gibidir. Böylece ruh da bütün cesede yayılmıştır.” En evlâ olan bu gibi hususlarda susmaktır.