Kelime-i Şehadet İmanın Şartı mıdır Yoksa Bir Parçası mıdır?

İmam Ebû Hanîfe’ye (rahimehullah) ve bazı Eş’arîlere göre şehadeti dille getirmek imanın bir parçasıdır. Onlara göre iman, kalb ile tasdik edip dil ile ikrar etmektir. Bazı âlimler tarafından buna itiraz edilmiştir. Demişler ki, dille ikrar imanın bir cüzü olsa dilsiz olan birinin imanı geçersiz olmalıydı. O şehadet getiremediğinden imanın bir cüzü yok olacaktı. Onlar da bu itiraza şöyle cevap vermişlerdir: Bazı rükünler düşmeye ihtimallidir. Dil ile ikrar da bu rükünlerdendir. Kalple tasdik ise düşmeye ihtimali olmayan rükündendir. Onsuz iman sahih olmaz. Bu görüşe göre kâfir kimseler kalbiyle iman edip, gücü yettiği halde ömründe bir kere de olsa kelime-i şehadet getirmezse imanı ne dünyada ne de ahirette geçerli değildir. Mü’minlerin çocukları ise kalben inkâr etmedikleri sürece ömür boyunca şehadet getirmese dahi mü’min sayılır. Ancak kabul edilen görüş, kelime-i şehadetin dünyada Müslüman muamelesi görmesi için şart olduğu ancak kalbiyle inandığı için ahirette, Allah-u Teâlâ katında imanının geçerli olduğudur.