Hazreti (Ali radıyallahu anh) ile Hazreti Muâviye (radıyallahu anh) Arasında Yaşananlar İçin Müslüman Bir Kimse Nasıl Düşünmelidir?

Müslüman bir kimse taassup etmemeli, her iki tarafı ictihad ehli görmelidir. Nitekim içtihadında doğruyu bulana iki, hata edene bir ecir vardır. Ve surette kötü görünen şeyleri te’vil etmelidir. Hepsi Allah Resul’ünün (sallallahu aleyhi ve sellem) ashâbıdır. Masum değillerdir ancak hatada da ısrar etmezler. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) ashabı için şöyle demiştir: عَنْ أَبِى سَعِيدٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّه صَلَّى للَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمْ “لاَ تَسُبُّوا أَصْحَابِى، فَوَالَّذِى نَفْسِى بِيَدِهِ! لَوْ أَنْفَقَ أَحَدُكُمْ مِثْلَ أُحُدٍ ذَهَبًا مَا بَلَغَ مُدَّ أَحَدِهِمْ وَلاَ نَصِيفَهُ.” “Ebû Saîd (radıyallahu anh)’ın rivâyet ettiğine göre, Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Ashabıma sövmeyin! Canım kudretinde/tasarrufunda olan (Allah-u Teâlâ)’ya yemin ederim ki eğer biriniz, Uhud (dağı) kadar altını Allah-u Teâlâ yolunda harcasa, bu onlardan birinin bir ölçek ya da yarım ölçek sadakasına erişemez.”197 لا تسبوا أصحابي، فمن سب أصحابي فعليه لعنة الله والملائكة والناس أجمعين، لا يقبل منه يوم القيامة صرف ولا عدل. «أبو نعيم عن جابر». “Ashabıma sövmeyin, kim ki onlara söverse Allah-u Teâlâ’nın, meleklerin ve insanların tümünün laneti onun üzerine olur. O kimseden kıyamet günü ne farz ne de nafile ibadetler kabul edilir.”198 اللهَ اللهَ في أصحابِي اللهَ اللهَ في أصحابي لا تتخِذوهم غرضًا من بعدي فمَن أحبَّهم فبحبِّي أحبَّهم ومن أبغضهم فببغضِي أبغضَهم ومَن آذاهم فقد آذانِي ومن آذانِي فقد آذى اللهَ ومن آذى اللهَ فيوشِكُ أن يأخذَه “Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Ashabım hakkında Allah-u Teâlâ’dan korkun! Sakın benden sonra onları hedef alıp da dil uzatmayın. Her kim onları severse beni sevdiği için sever. Kim de onlara buğz ederse bana buğz ettiği için buğz etmiş olur. Onlara eziyet eden bana eziyet etmiş olur. Bana eziyet eden de Allah’a (celle celâluhû) eziyet etmiş olur. Allah-u Teâlâ’nın da kendisine eziyet edeni cezalandırması pek yakın olur.” hadiste ifade edilen Allah-u Teâlâ’ya eziyet haddi aşmak demektir. Çünkü Allah-u Teâlâ’ya eziyet etmek mümkün bir şey değildir.”199